Lewis & Short

conclāve, is (gen. plur. heterocl. conclaviorum, Vitr. 6, 3, 8: conclavium, id. 7, 9), n. [clavis: conclavia dicuntur loca, quae unā clave clauduntur, Paul. ex Fest. p. 39, 9 Müll.; cf. Don. ad Ter. Eun. 3, 5, 35], a room, chamber, dining hall, cage for animals, stall, coop, etc., that may be locked up.

        1. (α) Sing., Ter. Heaut. 5, 1, 29; Cic. Rosc. Am. 23, 64; id. de Or. 2, 86, 353; * Hor. S. 2, 6, 113; Col. 12, 2, 2 al.
          Abl. conclavi, Ter. Eun. 3, 5, 35; Liv. 39, 14, 9.
        2. (β) Plur., Plaut. Most. 3, 2, 157; Cic. Verr. 2, 4, 26, § 58; * Suet. Aug. 72; Vitr. l. l.; Col. 8, 1, 3 al.