Lewis & Short

concătēnātĭo, ōnis, f. [concateno], a connecting, joining (late Lat.).

  1. I. Lit., Cassiod. Var. 12, 19.
  2. II. Trop.
        1. a. A concatenation, sequence: temporum, Tert. Apol. 19: causarum, Aug. Civ. Dei, 3, 30.
        2. b. Mentis (i. e. constrictio), fettering, binding, Cael. Aur. Tard. 3, 2, 15.