Lewis & Short

castīgātor, ōris, m. [castigo], one who corrects or chastises, a corrector, reprover (not in Cic.), Plaut. Trin. 1, 2, 150; 3, 1, 13: lacrimarum atque inertium querelarum, Liv. 1, 59, 4: castigator censorque minorum, * Hor. A. P. 174: tot saeculorum, Col. 8, 16, 6; cf. Sen. Ira, 1, 15, 3; Plin. Pan. 40, 1.