Lewis & Short

Căles, ium. f. (as sing. in acc. Calen, as if from Cale, Sil. 12, 525: Călēnum, i, n., Plin. 3, 5, 9, § 60), = Καλησία,

  1. I. a town in Southern Campania, celebrated for its good wine, now Calvi, Cic. Agr. 2, 35, 95; id. Phil. 12, 11, 27; id. Att. 7, 14, 1; Hor. C. 4, 12, 14; Cato, R. R. 135, 1; Verg. A. 7, 728; Sil. 8, 514.
  2. II. Deriv.: Călēnus, a, um, adj., of Cales, Calenian: municipium, Cic. Fam. 9, 13, 3.
    Absol., Cic. Att. 8, 3, 7: ager, Plin. 2, 103, 106, § 230: vinum, id. 14, 6, 8, § 65: prelum, Hor. C. 1, 20, 9: falx, id. ib. 1, 31, 9; also subst.,
      1. 1. Călēnum, i, n. (sc. vinum), Calenian wine: molle Calenum, Juv. 1, 69.
      2. 2. Plur.: Călēni, ōrum, m., the inhabitants of Cales: C. Gracchus ap. Gell. 10, 3, 3.
        In sing., Cic. Fam. 9, 13, 2.