Lewis & Short

căcūmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [cacumen], to point, make pointed (prob. formed by Ovid): summas cacuminat aures, Ov. M. 3, 195: saxoque cacuminat ensem, Sid. Carm. 7, 414: ova cacuminata, Plin. 10, 52, 74, § 145: apex in conum cacuminatus, Sid. Ep. 2, 2.