Lewis & Short

vĭtĭōsĭtas, ātis, f. [vitiosus], faultiness, corruption, viciousness, vice.

  1. * I. Lit.: umoris, Macr. S. 7, 10, 10.
  2. II. Trop. (Ciceron.): hujus virtutis contraria est vitiositas. Sic enim malo quam malitiam appellare eam, quam Graeci κακίαν appellant. Nam malitia certi cujusdam vitii nomen est, vitiositas omnium, Cic. Tusc. 4, 15, 34: vitiositas autem est habitus aut affectio in totā vitā inconstans et a se ipsa dissentiens, id. ib. 4, 13, 29.