Lewis & Short

vĭgĭlantĭa, ae, f. [vigilans, from vigilo], wakefulness (class.).

  1. I. Lit.: erat (Plinii) incredibile studium, summa vigilantia, Plin. Ep. 3, 5, 8.
    Jocosely: fuit (Caninius) mirificā vigilantiā, qui suo toto consulatu somnum non viderit, Cic. Fam. 7, 30, 1.
    More freq.,
  2. II. Trop., watchful attention, watchfulness, vigilance (syn.: sedulitas, diligentia): Siciliam virtute istius et vigilantiā singularitutam esse servatam, Cic. Verr. 2, 5, 1, § 1; 2, 4, 24, § 54; id. Planc. 25, 62; id. Att. 8, 9, 4; Ter. Ad. 3, 3, 44; Quint. 5, 7, 10.