Lewis & Short

vernŭla, ae, comm. dim. [verna], a little or young home-born slave (post-Aug.).

  1. I. Lit., Juv. 10, 117; Sen. Prov. 1, 6; Plin. 22, 17, 20, § 44; App. M. 4, p. 153, 25 al.
  2. II. Transf., adj.: = vernaculus.
    1. A. Jocular, pert, coarse: urbanitas, Petr. 24 (al. vernacula).
    2. B. Native, indigenous: lupus Tiberinus, Juv. 5, 105: libelli, Mart. 5, 18, 4.