2. barrītus, v baritus.
††
- 1. barrus, i, m. [Indian; Sanscr bhri, to bear], an elephant’ apud Indos (elephantus) a voce (cf. barrio) barrus vocatur: unde et vox ejus barritus dicitur, Isid. Orig. 12, 2, 14; 16, 5, 19. ’Ελέφας, elephantus, barrus, Gloss. Philox.; cf. Serv, Verg. A. 1, 592; * Hor Epod. 12, 1 Porphyr.