Lewis & Short

trĭumvĭrālis, e, adj. [triumviri], of or belonging to the triumvirs, triumviral: sectus flagellis triumviralibus, i. e. of the superintendents of prisons, Hor. Epod. 4, 11: supplicium, Tac. A. 5, 9 fin.: proscriptio, i. e. of the triumvirorum reipublicae constituendae, Sen. Ben. 2, 11, 1; Lact. 2, 4, 36.