tentātĭo, ōnis, f. [tento].
- * I. An attack: valetudinem tuam jam confirmatam esse et a vetere morbo et a novis tentationibus, gaudeo, Cic. Att. 10, 17, 2.
- II. A trial, proof: perseverantiae, Liv. 4, 42, 4; 41, 23, 14.
- III. Temptation (eccl. Lat.), Vulg. Matt. 6, 13 et saep.