Lewis & Short

sēmĭnārĭus, a, um.

  1. I. Adj. [semen], of or belonging to seed: seminarium pilum, for bruising seed, Cato, R. R. 10, 5.
  2. II. Subst.: sēmĭnārĭum, ii, n., a nursery, nursery-garden, seed-plot, seminary.
    1. A. Lit., Plin. 18, 27, 71, § 295; Cato, R. R. 46; 48; Varr. R. R. 1, 29; Col. 5, 6, 1; 11, 2, 16; 11, 2, 30; id. Arb. 1, 3; 2, 1 et saep.
    2. B. Trop. (class.): seminarium rei publicae, Cic. Off. 1, 17, 54: fons et seminarium triumphorum, id. Pis. 40, 97: Catilinarium, id. Cat. 2, 10, 23; so, judicum (veterani), id. Phil. 13, 2, 3: senatūs (equites), Liv. 42, 61, 5: exiguum militum, id. 6, 12: hostilis exercitus (Hispania), Flor. 2, 6, 38: ducum, Curt. 8, 6, 6: dulce hilaritatis (vinum), Varr. ap. Non. 28, 22: scelerum omnium (Bacchanalia), Liv. 39 epit.: omnium malorum, App. Mag. 74, p. 321, 30: rixarum, Hier. Ep. 27, 2: repudii, id. in Helv. 20.