Lewis & Short

ătăt or attat, also several times repeated, atatatae, attatatatae, or atatte, atattate, etc., interj., = ἀτταταί, ἀτταταταί, etc.; an exclamation of joy, pain, wonder, fright, warning, etc., oh! ah! alas! lo! strange! etc.: Quid salve, atattatattatae, rivalis, salve; quid istuc attatae advertisti tam cito? Naev. ap. Charis. p. 214 P.: attatatae, cave cadas, amabo, id. ib. p. 213 P.: Attat, perii hercle ego miser, Plaut. Aul. 3, 1, 8; id. Pers. 4, 7, 12; id. Poen. 4, 1, 5: Atat eccam! id. Truc. 2, 7, 21; so id. Aul. 4, 8, 12; id. Cas. 3, 4, 29; id. Curc. 3, 20: Atat hoc illud est, Ter. And. 1, 1, 98; id. Eun. 4, 5, 1 al.; cf. Hand, Turs. I. pp. 451 and 452; Bentl. ad Ter. And. 1, 1, 98.