Lewis & Short

rĕ-murmŭro, āre, v. a. and n., to murmur back, remurmur (poet.).

  1. I. Lit.
    1. A. Neutr.: remurmurat unda, Verg. A. 10, 291: pinus remurmurat, Stat. S. 5, 1, 153.
    2. B. Act.: carmina remurmurat echo, Calp. Ecl. 4, 28.
  2. II. Trop., to murmur back, object: si quis quid remurmurat, Front. Ep. ad Amic. 2, 6.