Lewis & Short

rĕmansĭo, ōnis, f. [remaneo], a staying or remaining behind; a remaining, continuing in one’s place (Ciceronian): profectio animum tuum non debet offendere: num igitur remansio? etc., Cic. Lig. 2, 4: tua remansio, id. Q. Fr. 3, 1, 5, § 17.