pā̆trōna, ae, f [patronus], a protectress, patroness.
- I. Lit.
- A. In gen.: bonam atque opsequentem deam atque haut gravatam patronam execuntur, Plaut. Rud. 1, 5, 4: te mihi patronam capio. Thais, Ter. Eun. 5, 2, 48 cum lex ipsa sociorum atque amicorum populi Romani patrona sit. Cic. Div in Caecil. 20, 65.
- B. In partic., the mistress of a freedman, a patroness, Plin. Ep. 10, 4, 2.
- II. Trop., a protectress: provocatio patrona illa civitatis ac vindex libertatis, Cic. de Or. 2, 48, 199; Mart. 7, 72, 14.
Of the tongue, Plaut. As. 2, 2, 26.