Lewis & Short

oppugnātor (obp-), ōris, m. [oppugno], an assaulter, attacker, assailant (class.).

  1. I. Lit.: patriae, Cic. Phil. 12, 3, 8: oppugnatores, opp. obsessi, Tac. H. 3, 71.
  2. II. Trop.: meae salutis, Cic. Planc. 31, 76.