Lewis & Short

2. oppŏsĭtus, ūs, m. (in sing. used only in abl.) [oppono].

  1. I. A placing or setting against, an opposing; with obj.-gen.: laterum nostrorum oppositus et corporum pollicemur, Cic. Marc. 10, 32; Sil. 10, 212.
    With subj.-gen.: lunae, Cic. Rep. 1, 16, 25.
  2. II. A placing or laying before, an interposition, intervention: oppositu globi noctem afferente, Plin. 2, 71, 73, § 181: aedium, Gell. 4, 5, 3.
  3. III. A citing or bringing forward against one: oppositu horum vocabulorum commotus, Gell. 14, 5, 4.