† ocris, is, m., = ὄκρις [akin to acer, ocior, root ac-], a broken, rugged, stony mountain (ante-class.): ocrem antiqui montem confragosum vocabant, ut apud Livium: qui ascendunt altum ocrim; et, celsosque ocrīs arvaque petria; et, namque Taenari celsos ocrīs; et, in Pelio ocri, Paul. ex Fest. p. 181 Müll.