Lewis & Short

nāsūtus, a, um, adj. [nasus], that has a large nose, large-nosed (perh. not anteAug.).

  1. I. Lit.: depygis, nasuta, Hor. S. 1, 2, 93: manus, the elephant’s trunk, Cassiod. Var. 10, 30.
  2. II. Trop., sagacious, witty, satirical, censorious: nasutus nimium cupis videri: nasutum volo, nolo polyposum, Mart. 12, 37, 1; id. 13, 2, 1: nil nasutius est, id. 2, 54, 5: homo nasutissimus, Sen. Suas. 7 med.
    Hence, adv.: nāsūtē, satirically, scornfully, wittily, sarcastically: tu qui nasute scripta destringis mea, Phaedr. 4, 7, 1: nasute negare, Sen. Ben. 5, 6, 5 (dub.; al. vafre).