Lewis & Short

mĕdĭtullĭum, ii, n. [medius and tollus, old form of tellus, q. v.], the middle (ante- and post-class.): in finitimo, legitimo, aeditimo non plus inesse timum, quam in meditullio, tullium, Serv. ap. Cic. Top. 8, 36: in ipso meditullio scenae, App. M. 10, p. 254, 30: medio luci meditullio, id. ib. 5, p. 159: indifferentianec bona nec mala sed velut in meditullio posita, Sen. ap. Hier. adv. Jovin. 1, p. 191 (Fragm. 45 Haas); Hier. Gal. 5, 19 sqq.; Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 1, 32: virtutes in meditullio quodam virtutum sunt sitae, App. Dogm. Plat. 2, p. 15.