Lewis & Short

mĕdĭcor, ātus, 1, v. dep. a. [id.], to heal, cure.

  1. I. Lit. (poet. and in post-Aug. prose).
          1. (α) With dat.: senibus medicantur anhelis, Verg. G. 2, 135.
          2. (β) With acc.: cuspidis ictum, Verg. A. 7, 756.
  2. II. Trop., to cure, relieve (ante-class.): cum ego possim in hac re medicari mihi, Ter. And. 5, 4, 41: alicui, id. ib. 5, 1, 12: ego istum lepide medicabor metum, Plaut. Most. 2, 1, 40 Weise (Lorenz, medicabo).