Lewis & Short

lĭtātĭo, ōnis, f. [lito], a fortunate or successful sacrifice, Plaut. Ps. 1, 3, 100: per dies aliquot hostiae majores sine litatione caesae, diuque non impetrata pax deorum, Liv. 27, 23, 4: sacrificare, id. 41, 15, 4; Inscr. Fratr. Arval. ap. Orell. 2271.