Lewis & Short

lignātĭo, ōnis, f. [lignor], a felling or procuring of wood.

  1. I. Lit.: qui lignationis munitionisque causā in silvas discessissent, Caes. B. G. 5, 38: quae maxime necessaria est ad cibum excoquendum, Vitr. 5, 9 fin.
  2. II. Transf., concr., a place where wood is cut, a place for procuring wood, Col. 1, 5, 1.