Lewis & Short

jūris-pĕrītus or jūrĕ-pĕrītus (freq. also separately), i, m. adj. [2. jus-peritus], skilled or learned in the law (class.): Fabius Pictor et juris et litterarum et antiquitatis bene peritus, Cic. Brut. 21, 81: Apollo, Juv. 1, 128.
Comp.: Quis jure peritior? Cic. Clu. 38, 108.
Sup.: eloquentium jurisperitissimus Crassus, jurisperitorum eloquentissimus Scaevola, Cic. Brut. 39, 145.