Lewis & Short

jūbĭlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [jubilum], to shout, to raise a shout of joy: quiritare, jubilare, Varr. L. L. 6, § 68 Müll.: aliquem, to call out to a person: io buccol quis me jubilat? Poet. ib.: jubilate Deo, Vulg. Psa. 99, 4: in conspectu regis Domini, id. ib. 99, 6.