Lewis & Short

ĭtus, ūs, m. [eo], a going, gait.

  1. I. In gen.: nec repentis itum cujusviscumque animantis Sentimus, Lucr. 3, 388: itum, gestum, amictum qui videbant ejus, Titin. ap. Non. 123, 10.
  2. II. In partic.
    1. A. A going away, departure: noster itus, reditus, vultus, Cic. Att. 15, 5, 3: pro itu ac reditu, Suet. Tib. 38: itum felicem reditumque gloriosum exoptans, Amm. 23, 2, 4.
          1. (β) Plur.: per paucos itus ac reditus, Pall 7, 2, 4.
    2. B. The right of going anywhere. right of road, Inscr. Orell. 4085 al.