Lewis & Short

2. inflātus, ūs, m. [in-flo], a blowing into, a blast.

  1. I. Lit.: eae (tibiae) si inflatum non recipiunt, Cic. Brut. 51, 192: primo inflatu tibicinis, id. Ac. 4, 7, 20.
  2. II. Trop., a breathing into, inspiration: aliquo instinctu inflatuque divino, Cic. Div. 1, 6, 12.