Lewis & Short

in-contĭnens, tis, adj.

  1. I. Not containing, not retaining (class., but not in Cic.): uterus, Plin. 8, 43, 68, § 168.
  2. II. Incontinent, immoderate, intemperate: homo, Plaut. As. 5, 2, 9: Tityos, Hor. C. 3, 4, 77: manus, id. ib. 1, 17, 26.
    With gen.: sui, Sen. Q. N. 3, 30, 5.
    Hence, adv.: incon-tĭnenter, immoderately, intemperately (class.).
      1. 1. Lit.: cibum assumit, Cels. 1, 3.
      2. 2. Trop., incontinently: nihil incontinenter esse faciendum, Cic. Off. 3, 8, 37 fin.