Lewis & Short

incondĭtus, a, um, adj.

  1. I. (Acc. to condo, I.) Not made, uncreated (post-class.): ne quid innatum et inconditum praeter solum deum crederemus, Tert. adv. Hermog. 18.
  2. II. (Acc. to condo, II.)
    1. A. Not stored up: fructus, Col. 1, 5, 6; 3, 2, 1.
    2. B. Without order, irregular, disordered, confused, unformed, uncouth, rude (the class. signif. of the word): inconditum non ordinate compositum, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.: acies, with inordinata, Liv. 44, 39, 1; so, agmen, Tac. A. 2, 12: ordo ramorum, Plin. 16, 30, 53, § 122: turbidusque clamor, Plin. Ep. 9, 13, 4: jus civile, Cic. de Or. 1, 44, 197: genus dicendi, id. Brut. 69, 242; cf.: dicendi consuetudo, id. de Or. 3, 44, 137: sententias inconditis verbis efferre, id. Or. 44, 150: carmina, artless, rude soldiers’ songs, Liv. 4, 20, 2; cf.: ibi haec incondita solusjactabat, Verg. E. 2, 5: inter jocos militares, quos inconditos jaciunt, Liv. 5, 49, 7; 5, 47, 4; 4, 13, 4: si alicujus inconditi arripias dissipatam aliquam sententiam, Cic. Or. 70, 233: homines, i. e. not accustomed to military fatigue, Tac. H. 2, 16: urbanitas, in qua nihil inconditum possit deprehendi, Quint. 6, 3, 107; cf.: Syphax inconditae barbariae rex, Liv. 30, 28, 3: nova atque incondita libertas, id. 24, 24, 2.
    3. C. Unburied: corpora, Luc. 6, 101: per patris cineres, qui inconditi sunt, Sen. Contr. 3 praef. § 7.
      Adv.: in-condĭtē, confusedly, Cic. Or. 3, 44; id. Div. 2, 71 al.; Gell. praef. § 3; Spart. Carac. 2.