incōgĭtans, antis, adj. [2. in-cogito], thoughtless, inconsiderate (ante- and postclass.): ni fuissem incogitans, Ter. Phorm. 1, 3, 3: adeon’ te esse incogitantem atque impudentem, ut? etc., id. ib. 3, 2, 14; Aus. Sap. Periandr. 15.