Lewis & Short

Īcădĭus, ĭi, m., = Ἰκάδιος,

  1. I. a notorious robber, Cic. Fat. 3, 5.
    Called also Īcă-dĭon: Rhonches Icadionque cum dixit Lucilius cognomina piratarum posuit, Fest. s. v. rhondes, p. 270 Müll. N. cr.; cf.: Icadion nomen saevissimi piratae, Paul. ex Fest. p. 106 ib.
  2. II. A son of Apollo, Serv. ad Verg. A. 3, 332.