hortāmen, ĭnis, n. [hortor], an incitement, encouragement, exhortation (not anteAug.): non est hortamine longo Nunc, ait, utendum, Ov. M. 1, 277: Decii eventus, ingens hortamen ad omnia pro re publica audenda, Liv. 10, 29, 5: clamoris et verberis, Pall. Mart. 11, 3.
In plur.: hortamina, laudes, Val. Fl. 6, 93: cibos et hortamina pugnantibus gestant, Tac. G. 7 fin.