Hĕbraei, ōrum, m., = Ἑβραῖοι,
- I. the Hebrews: Hebraei, qui nunc Judaei: igitur et litterae Hebraeae, Tert. Apol. 18; cf.: postea vero cum in deserto consedissent, amiserunt vetus nomen Hebraei, et Judaei sunt appellati, Lact. 4, 10; 2, 13, 8.
- II. Derivv.
- A. Hĕbræus, a, um, adj., of or belonging to the Hebrews, Hebrew: terrae, Tac. H. 5, 2: liquores, i. e. balsam, Stat. S. 5, 1, 213 (cf. Plin. 12, 25, 54, § 111): lingua, litterae, Aug. Civ. D. 18, 39; 42: codices, id. ib. 43.
- B. Hē̆brā̆ĭcus, a, um, adj., the same: plebes, Alcim. Avit. 5, 544: scripturae, Lact. 4, 7 fin.
Adv.: Hē̆-brā̆ĭcē, in the Hebrew language, in Hebrew: Hebraice Messias dicitur, Lact. 4, 7, 7.