Lewis & Short

grandĭno, āre, 1, v. impers. [id.], to hail.

  1. I. Lit.: quare hieme ningat, non grandinet, Sen. Q. N. 4, 4, 1; Aur. Vict. Vir. Ill. 73, 7.
  2. II. Transf.: sagittis, plumbo et saxis grandinat, nivit, Pac. ap. Non. 507, 28.
    1. B. To hail upon: vinea grandinata est, August. ap. Psa. 49.