al-lŭo (adl-), ŭi, 3, v. n., to flow near to, to wash against, to bathe, of the sea, the waves, etc. (perh. not used before the Cic. per.).
- I. Lit.: non adluuntur a mari moenia, Cic. Verr. 2, 5, 37, § 96: ita jactantur fluctibus, ut numquam adluantur, id. Sex. Rosc. 72: fluvius latera haec adluit, id. Leg. 2, 3, 6: flumen quo adluitur oppidum, Plin. 6, 4; Verg. A. 8, 149: amnis ora vicina adluens, Sen. Hippol. 1232: adluit gentes Maeotis, id. Oedip. 475.
- II. Fig.: (Massilia) cincta Gallorum gentibus barbariae fluctibus adluitur, Cic. Fl. 26, 63.