Lewis & Short

ex-sanguis (exang-), e, adj., deprived of blood, without blood, bloodless (class.).

  1. I. Lit.: unde animantum copia tanta Exos et exsanguis, Lucr. 3, 721: jacens et concisus plurimis vulneribus, extremo spiritu exsanguis et confectus, Cic. Sest. 37, 79; cf.: exsanguis et mortuus concidisti, id. Pis. 36, 88: hostes enervati atque exsangues, id. Sest. 10, 24: exsanguia corpora mortuorum, id. Verr. 2, 5, 49, § 130: umbrae, Verg. A. 6, 401.
    1. B. Transf., pale, wan: genae, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26: exsanguis metu, Ov. M. 9, 224; cf.: diffugimus visu exsangues, Verg. A. 2, 212: herbae, Ov. M. 4, 267.
      Act.: cuminum, making pale, Hor. Ep. 1, 19, 18 (cf.: cuminum omne pallorem bibentibus gignit, Plin. 20, 14, 57, § 159): horror, Claud. in Ruf. 2, 130.
  2. II. Trop., powerless, feeble, weak: aridum et exsangue orationis genus, Auct. Her. 4, 11, 16; cf.: exsanguis et attritus, Tac. Or. 18: vox nimis exilis et exsanguis, Gell. 13, 20, 5: exsangues crudescunt luctibus anni (senectutis), Stat. Th. 11, 323: imperium, id. ib. 5, 325.