Lewis & Short

dŏcĭbĭlis, e, adj. [doceo], that learns easily, teachable, apt (late Lat.), Tert. Mon. 12 al.; Ambros. in Psa. 47, 21 fin.; Vulg. 2 Tim. 2, 24: docibiles Dei, disciples of God, taught by God, id. Johan. 6, 45.