Lewis & Short

dēductīvus, a, um, adj. [deduco], derivative: nomina, Pomp. Comm. art. Donat. 19, 4, p. 202 K.

• ...
• dēdŏcĕo
• dēdŏlentĭa
• dēdŏlĕo
• dēdŏlo
• dēdŏmo
• dēdūco
• dēductus
• dēductim
• dēductĭo
• dēductīvus
• dēductor
• dēductōrĭus
• deductorium
• dēductus
• dēductus
• dēdux
• dĕēbrĭātus
• dĕĕo
• dĕerro
• dēfaecābĭlis
• defecābĭlis
• ...