Lewis & Short

aelĭnos, i, m., = αἴλινος (from the interj. αἶ and Αίνος; cf. Suid. II. p. 449 Kust.), a song of lament, a dirge: aelinon in silvis idem pater, aelinon, altis Dicitui invitā concinuisse lyrā, Ov. Am. 3, 9, 23.