Lewis & Short

sŭb-orno, āvi, ātum, 1, v. a.

  1. I. With the idea of the verb predominating, to fit out, furnish, provide, equip, adorn (class.; syn. instruo): aliquem pecuniā, Anton. ap. Cic. Phil. 13, 16, 32: vigilanter nervoseque nos, qui stamus in acie, subornes, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 6: paenulati isti in militum cultum subornati, Sen. Ben. 3, 28, 4: praeturae insignia invasit, praecedentibus in modum lictorum subornatis, Val. Max. 7, 3, 10: qui se ipse norit, intelliget, quemadmodum a naturā subornatus in vitam venerit, Cic. Leg. 1, 22, 59; cf.: homo non eruditus nec ullis praeceptis contra mortem aut dolorem subornatus, Sen. Ep. 24, 5: leporem pinnis, Petr. 36.
  2. II. With the idea of the preposition predom., to incite secretly, to instigate, suborn (class.; cf.: seduco, suppono): fictus testis subornari solet, Cic. Caecin. 35, 71: falsum testem, id. Rosc. Com. 17, 51: testem, Quint. 5, 7, 32; cf.: accusatores esse instructos et subornatos, Cic. Vatin. 1, 3: medicum indicem subornabit, id. Deiot. 6, 17: hominem subornatis, qui sibi manus adlatas esse dicat, id. Clu. 59, 163: militem, ut perferret nuntium, Liv. 34, 31: Macedonas tres ad caedem regis subornat, id. 42, 15, 3: percussorem, Suet. Ner. 34; Liv. 44, 44, 4: fratrem, Curt. 6, 10, 16: ab eo subornati falsis criminibus occupant aures, id. 10, 1, 36: parentes interfectorum, Just. 14, 6, 6: ceterosque, ejusdem amentiae, in corpus meum subornavit, Curt. 6, 9, 5: regem in bellum, Just. 9, 7, 7: ad occupandum regnum filium, id. 12, 14, 6; 11, 11, 6.