Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-vādo, vāsi, vāsum (invasse, Lucil. Sat. 2, 4), 3, v. n. and a., to go, come, or get into, to enter upon.

  1. I. Lit.: ignis quocumque invasit, cuncta disturbat ac dissipat, Cic. N. D. 2, 15, 41: consul exercitusque Romanus sine certamine urbem invasere, Liv. 10, 10, 4; 24, 33 al.: forum, Tac. H. 1, 33: oppidum, Front. Strat. 3, 10, 2.
    1. B. Transf.
      1. 1. To get into, fall into: ut profugiens hostem, inimici invadam manus, Att. ap. Non. 234, 1.
      2. 2. In gen., to go, make, accomplish a distance: biduo tria milia stadiorum invasit, Tac. A. 11, 8.
      3. 3. To enter upon, set foot upon: tuque invade viam, Verg. A. 6, 260: lutum minis frigidum, App. M. 9, p. 232, 11.
      4. 4. To enter violently, move against, rush upon, fall upon, assail, assault, attack, invade (syn. oppugno); constr with in and acc., or simple acc.
          1. (α) With in and acc. (so nearly always in Cic.; cf. II. B. γ infra): in oppidum antiquum et vetus, Plaut. Bacch. 4, 4, 60: in transversa latera invaserant cohortes, Liv. 27, 42: globus juvenum in ipsum consulem invadit, id. 2, 47: in collum (mulieris) invasit, fell upon her neck, Cic. Phil. 2, 31, 77: alicujus pectus amplexibus, to embrace, Petr. 91: aliquem basiolis, id. 85; with osculari, id. 74: in Galliam, Cic. Phil. 11, 2: si in eas (urbes) vi cum exercitu invasisses, id. Verr. 2, 1, 20: cum ferro in aliquem, id. Caecin. 9, 25.
            Impers.: in oculos invadi nunc est optimum, Plaut. As. 5, 2, 58.
          2. (β) With simple acc.: aciem hastati invadunt, Liv. 9, 35: stationem hostium, id. 37, 20: validissimas Pompeii copias, Nep. Dat. 6, 7: vicinos portus, Verg. A. 3, 382: urbem, id. ib. 2, 265: jam tandem invasit medios, id. ib. 12, 497: eam (Europam), Nep. Them. 2: regem, Val. Max. 3, 2, 3: in lecto cubantem, Nep. Dion, 9, 4: greges, Ov. F. 2, 210: madida cum veste gravatum, Verg. A. 6, 361: ventus invasit nubem, Lucr. 6, 174: canes appropinquantem invadunt, Col. 7, 12, 7: castra, Liv. 10, 35; cf.: quem semel invasit senectus, Col. 2, 1, 4.
            Pass.: sperans, mox effusos hostes invadi posse, Sall. J. 87 fin.
            Pass. impers.: signo dato, undique simul ex insidiis invaditur, Sall. J. 113.
      5. 5. To rush into, enter hurriedly into a struggle, fight, etc. (poet.): Martem, Verg. A. 12, 712: proelia, Mart. 9, 57, 6: certamina, Sil. 17, 473: bella, id. 9, 12: pugnam, id. 12, 199 al.; cf.: in pugnas, Lucil. ap. Non. p. 323, 32; and: aut pugnam aut aliquid jam dudum invadere magnum mens agitat mihi, to attempt, enter hurriedly upon, Verg. A. 9, 186.
      6. 6. To make an attack on, seize, grasp: Jubae barbam, Suet. Caes. 71: cibum avidius, Aur. Vict. Epit. 20, 9: pallium, Petr. 5, 15: capillos, Prop. 3, 8 (4, 7), 5: virgineos artus, Ov. M. 11, 200; cf. Suet. Ner. 29.
  2. II. Trop.
    1. A. To fall upon, seize, take possession of, usurp; constr. with in and acc., or simple acc.
          1. (α) With in and acc.: in multas pecunias, Cic. Phil. 2, 16: in quod ipsa invaderet, id. N. D. 2, 49, 124: in fortunas alicujus, id. Phil. 2, 26, 65; id. Rosc. Am. 5: in praedia alicujus, id. ib. 8: in nomen Marii, id. Phil. 1, 1: in arcem illius causae, id. Fam. 1, 9, 8.
          2. (β) With simple acc.: dictaturam, Suet. Caes. 9: consulatum, id. Aug. 26: rempublicam, Just. 5, 8, 12: imperium, Sall. J. 38.
    2. B. To make an attack on, seize, lay hold of, attack, befall a person or thing; with simple acc., or in and acc., or dat.
          1. (α) With simple acc.: cum gravis morbus invasit, Plaut. As. 1, 1, 40: ne reliquos populares metus invaderet, Sall. J. 35 fin.: cupido Marium, id. ib. 89, 6; id. C. 31, 1 al.: tantus repente terror invasit, ut, Caes. B. C. 1, 14.
          2. (β) With in and acc.: dolor in oculos, Lucr. 6, 659: pestis in vitam invasit, Cic. Off. 3, 7: in philosophiam, id. Tusc. 2, 1, 4: in nomen Marii, id. Phil. 1, 2, 5: vis avaritiae in animos eorum invasit, Sall. J. 32, 4: vis morbi in corpus meum, Liv. 28, 29; cf.: lassitudine invaserunt misero (mihi) in genua flemina, Plaut. Ep. 5, 2, 5.
          3. (γ) Rarely with dat.: furor invaserat improbis, Cic. Fam. 16, 12, 2; Gell. 19, 4.
          4. (δ) Absol.: ubi pro continentiā et aequitate lubido atque superbia invasere, Sall. C. 2, 5: ubi contagio quasi pestilentia invasit, id. ib. 10, 6: cum potentiā avaritia sine modoinvasere, id. J. 41, 9.
    3. C. To assail with words, accost (poet.): continuo invadit, Verg. A. 4, 265: Agrippa consules anni prioris invasit, cur silerent, Tac. A. 6, 4: Vinnium Laco minaciter invasit, id. H. 1, 33.
      Hence, invāsus, a, um, P. a., ingrafted: comae, i. e. rami, Pall. Insit. 120.