Lewis & Short

rĕ-pĕto, īvi or ĭi, ītum, 3, v. a., to fall upon or attack again or anew, to strike again (syn. repercutio).

  1. I. Lit. (in gen. not till after the Aug. per.): regem repetitum saepius cuspide ad terram affixit, after he had repeatedly attacked him, Liv. 4, 19; cf.: mulam calcibus et canem morsu, Sen. Ira, 3, 27, 1: repetita per ilia ferrum, Ov. M. 4, 733; 6, 562.
    Absol.: bis cavere, bis repetere, to attack twice, Quint. 5, 13, 54: signum erat omnium, Repete! strike again, Suet. Calig. 58: ad Nolam armis repetendam, Liv. 9, 28: repetitus toxico, id. Claud. 44.
    1. B. In partic.
      1. 1. To prosecute again: condicione propositā, ut, si quem quis repetere vellet, par periculum poenae subiret, Suet. Aug. 32; id. Dom. 8 and 9; Dig. 48, 2, 3; 48, 16, 10; 15.
      2. 2. To seek again; to go back to, return to, revisit a person or thing.
          1. (α) With acc.: fratresque virumque, Ov. H. 3, 143: Nearchum, Hor. C. 3, 20, 6: Penates, ab orā Hispanā, id. ib. 3, 14, 3: viam, quā venisset, to retrace, Liv. 35, 28; cf. id. 9, 2, 8: castra, id. 31, 21; Suet. Tib. 12: domum, Hor. C. 1, 15, 6; Ov. P. 4, 4, 41; id. M. 3, 204: patriam, id. H. 18, 123; Just. 32, 3, 7: Africam, Liv. 25. 27: locum, id. 3, 63: retro Apuliam, id. 22, 18; cf. id. 31, 45 fin.; 40, 58 fin.: rursus Bithyniam, Suet. Caes. 2: urbem atque ordinem senatorium, id. Vit. 1: paludes, Hor. C. 3, 27, 9: cavum, id. Ep. 1, 7, 33: praesepia, Verg. E. 7, 39: urbem, id. A. 2, 749: Macedoniam, Nep. Eum. 6, 1: pugnam (shortly before, redire in pugnam), Liv. 37, 43: expeditionem, Suet. Claud. 1.
          2. (β) With prep.: onerarias retro in Africam repetere, Liv. 25, 25 fin. Drak.: ad vada, Verg. Cul. 104: ad prima vestigia, Grat. Cyn. 245.
          3. (γ) Absol.: quid enim repetiimus (sc. patriam)? Liv. 5, 51.
            Freq. in medic. lang., to return, recur: morbi repetunt, Cels. 2, 1; 3, 22; 4, 4; 14 al.
  2. II. Transf. (class.).
    1. A. To fetch, bring, or take back (cf. revoco).
      1. 1. Lit.: filium istinc repetere, Plaut. Truc. 4, 3, 72: repudiatus repetor, Ter. And. 1, 5, 14: Lysias est Atticus, quamquam Timaeus eum quasi Liciniā et Muciā lege repetit Syracusas, Cic. Brut. 16, 63: qui maxime me repetistis atque revocastis, id. Dom. 57, 144: navigo in Ephesum, ut aurum repetam ab Theotimo domum, Plaut. Bacch. 4, 6, 7: ad haec (impedimenta) repetenda, Caes. B. C. 3, 76: aliquid ab Urbe, Suet. Calig. 39; cf.: thoracem Magni Alexandri e conditorio ejus, id. ib. 52 fin.: partem reliquam copiarum continenti, id. Aug. 16: alii (elephanti) deinde repetiti ac trajecti sunt, others were then brought and passed over, Liv. 21, 28: ut alium repetat in eundem rogum, Sen. Oedip. 61.
      2. 2. Trop., in partic.
        1. a. To take hold of or undertake again; to enter upon again; to recommence, resume, renew, repeat an action, a speech, etc. (cf.: renovo, restauro): praetermissa repetimus, incohata persequimur, Cic. Fin. 5, 19, 51: longo intervallo haec studia repetentem, id. Fat. 2, 4; id. Att. 15, 11, 1: oratio carens hac virtute (sc. ordine) necesse est multa repetat, multa transeat, Quint. 7, prooem. § 3: ad verbum repetita reddantur, id. 11, 2, 39 et saep.: eadem vetera consilia, Cic. Verr. 1, 6, 17: hoc primus repetas opus, hoc postremus omittas, Hor. Ep. 1, 6, 48: susurri Compositā repetantur horā, id. C. 1, 9, 20: relicta, id. Ep. 1, 7, 97: verba, Ov. H. 20, 9: audita, id. ib. 20, 193: repetitum Mulciber aevum Poscit, id. M. 9, 422: auspicia de integro, Liv. 5, 17: pugnam, id. 10, 36 acrius bellum, Just. 12, 2, 13: iter, Ov. A. A. 3, 747: sollemnia, Tac. A. 3, 6 fin.: spectacula ex antiquitate, to restore, Suet. Claud. 21; cf.: genera ignominiarum ex antiquitate, id. Tib. 19: legatum, Dig. 30, 1, 32: usum fructum, ib. 7, 4, 3.
          With de: de mutatione litterarum nihil repetere hic necesse est, Quint. 1, 7, 13.
          With object-clause: repetam necesse est, infinitas esse species, Quint. 6, 3, 101; 46: ut repetam coeptum pertexere dictis, Lucr. 1, 418; cf.: commemorare res, id. 6, 936.
          Poet.: rĕpĕtītus, a, um, as an adv., repeatedly, anew, again: repetita suis percussit pectora palmis, Ov. M. 5, 473; 12, 287: robora caedit, id. ib. 8, 769: vellera mollibat longo tractu, by drawing out repeatedly, id. ib. 6, 20; cf.: haec decies repetita placebit, Hor. A. P. 365.
        2. b. In discourse, to draw, deduce, derive from anywhere; to go back to, begin from anywhere (cf. deduco): populum a stirpe, Cic. Rep. 3, 12, 21: repetere populi originem, id. ib. 2, 1, 3: ipsius juris ortum a fontestirpem juris a naturā, id. Leg. 1, 6, 20: usque a Corace nescio quo et Tisiā, id. de Or. 1, 20, 91; 2, 2, 6: ab ultimā antiquitate, id. Fin. 1, 20, 65: brevis erit narratio, si non ab ultimo repetetur, id. Inv. 1, 20, 28; Quint. 5, 10, 83: aliquid a Platonis auctoritate, Cic. Tusc. 5, 12, 34: ingressio non ex oratoriis disputationibus ducta sed e mediā philosophiā repetita, id. Or. 3, 11: res remotas ex litterarum monumentis, id. Inv. 1, 1, 1: initia amicitiae ex parentibus nostris, Bithyn. ap. Cic. Fam. 6, 16 init.: verba ex ultimis tenebris, ex vetustate, Quint. 8, 3, 25; 11, 1, 49; 1, 4, 4: alte vero et, ut oportet, a capite repetis, quod quaerimus, Cic. Leg. 1, 6, 18: tam longa et tam alte repetita oratio, id. de Or. 3, 24, 91; id. Rep. 4, 4, 4: repetam paulo altius, etc., id. Clu. 24, 66: altius omnem Expediam primā repetens ab origine famam, Verg. G. 4, 286; so, altius, Quint. 5, 7, 27; 6, 2, 2; 11, 1, 62; Suet. Ner. 2: transilire ante pedes posita et alia longe repetita sumere, Cic. de Or. 3, 40, 160; so, longe, id. Fam. 13, 29, 2; id. Div. 2, 58, 119: longius, id. Inv. 1, 49, 91; Quint. 5, 7, 17; 5, 11, 23: repetitis atque enumeratis diebus, reckoned backwards, Caes. B. C. 3, 105; so, repetitis diebus ex die vulneris, Dig. 9, 2, 51, § 2: repetitā die, ib. 10, 4, 9, § 6; 39, 2, 15, § 31; 43, 19, 1, § 10; 22, 4, 3.
        3. c. Repetere aliquid memoriā, memoriam rei, or (rarely without memoriā) aliquid, to call up again in the mind; to call to mind, recall, recollect (cf.: revoco, recordor): cogitanti mihi saepenumero et memoriā vetera repetenti, Cic. de Or. 1, 1, 1; id. Fam. 11, 27, 2; id. Rep. 1, 8, 13; Verg. A. 1, 372: repete memoriā tecum, quando, etc., Sen. Brev. Vit. 3, 3; cf. with object-clause: memoriā repeto, diem esse hodiernum, quo, etc., Scipio Afric. ap. Gell. 4, 18, 3; Quint. 1, 6, 10: repete temporis illius memoriam, Cic. Deiot. 7, 20; id. Verr. 2, 4, 47, § 105: memoriam ex annalibus, Liv. 8, 18: veteris cujusdam memoriae recordationem, Cic. de Or. 1, 2, 4.
          Without memoriā: reminisci quom ea, quae tenuit mens ac memoria, cogitando repetuntur, Varr. L. L. 6, § 44 Müll.: si omnium mearum praecepta litterarum repetes, intelleges, etc., Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7: supra repetere et paucis instituta majorum disserere, Sall. C. 5, 9: unde tuos primum repetam, mea Cynthia, fastus, Prop. 1, 18, 5: cum repeto noctem, quā, etc., Ov. Tr. 1, 3, 3: te animo repetentem exempla tuorum, Verg. A. 12, 439.
          With object-clause: repeto, me correptum ab eo, cur ambularem, Plin. Ep. 3, 5, 16; 7, 6, 7; 13; Suet. Gram. 4: multum ante repetito, concordem sibi conjugem, etc., Tac. A. 3, 33.
          Absol.: inde usque repetens, hoc video, Cic. Arch. 1, 1: genitor mihi talia (namque Nunc repeto) Anchises fatorum arcana reliquit, Verg. A. 7, 123; 3, 184.
    2. B. To ask, demand, or take again or back; to demand or claim what is due (syn. reposco).
      1. 1. In gen.
        1. a. Lit.: si quis mutuom quid dederit, fit pro proprio perditum, quom repetas, Plaut. Trin. 4, 3, 45; cf. id. ib. 5, 2, 7: suom, id. Ps. 1, 3, 63: neque repeto pro illā quidquam abs te pretii, Ter. Eun. 4, 6, 11: bona sua, Cic. Verr. 2, 3, 13, § 32: abs te sestertium miliens ex lege, id. Div. in Caecil. 5, 19: ereptas pecunias, id. ib. 5, 18; cf.: quae erepta sunt, id. Sull. 32, 89: mea promissa, id. Planc. 42, 101: obsides, Caes. B. G. 1, 31: urbes bello superatas in antiquum jus, Liv. 35, 16, 6: Homerum Colophonii civem esse dicunt suum, Chii suum vindicant, Salaminii repetunt, Cic. Arch. 8, 19: Cicero Gallum a Verticone repetit, qui litteras ad Caesarem referat, applied again for, Caes. B. G. 5, 49: si forte suas repetitum venerit plumas, Hor. Ep. 1, 3, 18: nec repetita sequi curet Proserpina matrem, Verg. G. 1, 39: Politorium rursus bello, to retake, Liv. 1, 33, 3.
        2. b. Trop.: qui repetit eam, quam ego patri suo quondam spoponderim, dignitatem, Cic. Fl. 42, 106; cf.: pro eo (beneficio) gratiam repetere, Liv. 1, 47: civitatem in libertatem, id. 34, 22, 11: parentum poenas a consceleratissimis filiis, Cic. Rosc. Am. 24, 67: ab isto eas poenas vi repetisse, aliquo, id. Verr. 2, 5, 63, § 163: ut ne mors quidem sit in repetendā libertate fugiendā, in the effort to recover, id. Phil. 10, 10, 20: libertatem per occasionem, Liv. 3, 49; cf.: dies ille libertatis improspere repetitae, Tac. A. 1, 8: beneficia ab aliquo, Sall. J. 96, 2: honores quasi debitos ab aliquo, id. ib. 85, 37: repete a me rempublicam, take back from me, Suet. Caes. 78: repetitumque, duobus uti mandaretur consulum nomen imperiumque, it was demanded again, that, etc., Liv. 3, 33: se repetere, to recover one’s self, Sen. Ep. 104, 6.
      2. 2. In partic., publicists’ and jurid. t. t.
        1. a. Of the fetiales: repetere res, to demand back from the enemy things which they had taken as booty; hence, in gen., to demand satisfaction: (fetiales) mittebantur antequam conciperetur (bellum), qui res repeterent, Varr. L. L. 5, § 86 Müll.; Liv. 1, 32; 4, 30; 7, 6; 32; Cic. Off. 1, 11, 36: jure gentium res repeto, Sall. H. 3, 61, 17 Dietsch: amissa bello repetere, Just. 6, 6, 7; cf. clarigatio and clarigo.
        2. b. In jurid. lang.: res repetere, to demand back or reclaim one’s property before a court: in iis rebus repetendis, quae mancipi sunt, Cic. Mur. 2, 3.
          Hence, transf., in gen., to seek to obtain, to reclaim: non ex jure manum consertum, sed magiferro Rem repetunt, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 277 Vahl.).
        3. c. Pecuniae repetundae, or simply repetundae, money or other things extorted by a provincial governor, and that are to be restored (at a later period, referring to any bribed officer): L. Piso legem de pecuniis repetundis primus tulit, Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195; 2, 4, 25, § 56; id. Brut. 27, 106; id. Off. 2, 21, 75: quorum causā judicium de pecuniis repetundis est constitutum, id. Div. in Caecil. 4, 11: clames te lege pecuniarum repetundarum non teneri, id. Clu. 53, 148: pecuniarum repetundarum reus, Sall. C. 18, 3: oppugnatus in judicio pecuniarum repetundarum, id. ib. 49, 2: quā lege a senatore ratio repeti solet de pecuniis repetundis, Cic. Clu. 37, 104: accusare de pecuniis repetundis, id. Rab. Post. 4, 9; id. Clu. 41, 114: cum de pecuniis repetundis nomen cujuspiam deferatur, id. Div. in Caecil. 3, 10: de pecuniis repetundis ad recuperatores itum est, Tac. A. 1, 74 fin.
          With ellipsis of pecuniis: repetundarum causae, crimen, lex, Quint. 4, 2, 85; 5, 7, 5; 4, 2, 15; Tac. A. 4, 19; 13, 43; 12, 22; 13, 33; id. H. 1, 77; 4, 45; Plin. Ep. 2, 11, 3: repetundarum reus, Val. Max. 9, 12, 7: repetundarum argui, Tac. A. 3, 33: accusare, Suet. Dom. 8: postulari, Tac. A. 3, 66; Suet. Caes. 4: absolvi, Tac. A. 13, 30: convinci, Suet. Caes. 43: damnari, Tac. A. 3, 70; 14, 28: teneri, id. ib. 11, 7: Pilius de repetundis eum postulavit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2 (for which, § 3, de pecuniis repetundis): neque absolutus neque damnatus Servilius de repetundis, id. ib. § 3: damnatum repetundis consularem virum, Suet. Oth. 2 fin.