Lewis & Short

nŏto, āvi, ātum, 1, v. a. [nota], to mark, to designate with a mark (syn.: signo, designo).

  1. I. Lit.: tabellam cerā, Cic. Verr. 2, 2, 32, § 79: ungue genas, Ov. Am. 1, 7, 50: pueri rubor ora notavit, id. M. 4, 329: rugis uterum, id. A. A. 3, 785: ova atramento, Col. 8, 11, 12: corpus nulla litura notet, not a wrinkle, Mart. 7, 18, 2.
    1. B. Transf.
      1. 1. To write: scribit, damnatque tabellas, Et notat et delet, Ov. M. 9, 522.
        1. b. In partic., to write in short-hand or cipher, to set down in a summary form: notando consequi, Quint. 1 prooem. § 7; 11, 2, 19; 4, 5, 22: notata, non perscripta erat summa, Suet. Galb. 5.
      2. 2. To make remarks or notes on a writing, to remark: idque et Labeo probat, sed Proculus apud eum notat, non semper debere dari, Dig. 3, 5, 9: Marcellus apud Julianum notat: Non dubitamus, etc., ib. 35, 1, 19; 50, 4, 18, § 26.
  2. II. Trop.
    1. A. To signify, indicate, denote: quae notant et designant turpitudinem aliquam non turpiter, Cic. de Or. 2, 58, 236: notare res nominibus novis, id. Fin. 3, 2, 4: illa, quae temporis naturam notant, id. Part. 11, 37.
      1. 2. In partic.: aliquem, to allude to, hint at one: senatum gestu, Suet. Ner. 39; cf.: conjunx visa est duro vultu Dicta tulisse Jovis, seque indoluisse notatam, Ov. M. 9, 261.
    2. B. To mark, note, observe: numerum in cadentibus guttis notare possumus, Cic. de Or. 3, 48, 186: animadvertere et notare sidera, id. Div. 2, 43, 91: cantus avium, id. ib. 1, 42, 94: id caput notavi, et descriptum tibi misi, id. Fam. 7, 22: veris initium iste a Favoniā notare, id. Verr. 2, 5, 10, § 27; Plin. 2, 8, 6, § 29; Petr. 6 init.
    3. C. Publicist’s t. t., esp. of the censors, to mark or brand with infamy (nota) on account of a crime or fault, to censure, reprimand: quos censores furti et captarum pecuniarum nomine notaverunt, Cic. Clu. 42, 120: eques Romanus impolitiae notabatur, Gell. 4, 12, 2: ita senatus rem, non hominem notavit, Cic. Mil. 11, 31; id. Clu. 47, 130: aliquem ignominiā, id. Phil. 7, 9, 23: luxuria Cornelii non crimine aliquo libidinis, sed communi maledicto notabatur id. Balb. 25, 56: ne is dedecore, maculā, turpissimā ignominiā notetur, id. Quint. 31, 99: cujus improbitatem veteres Atticorum comoediae notaverunt, id. Brut. 62, 224: stultus et improbus hic amor est dignusque notari, Hor. S. 1, 3, 24: notante judice, quo nosti, populo, id. ib. 1, 6, 14: aliquem joco, Suet. Ner. 5: scripta famosa quibus primores viri notabantur, id. Dom. 8. Hence, * nŏtātus, a, um, P. a., marked, perceptible: notatior similitudo, Auct. Her. 3, 22, 37 Orell. (al. notior).