Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

nŏtātus, a, um, Part. and P. a., from noto.

nŏto, āvi, ātum, 1, v. a. [nota], to mark, to designate with a mark (syn.: signo, designo).

  1. I. Lit.: tabellam cerā, Cic. Verr. 2, 2, 32, § 79: ungue genas, Ov. Am. 1, 7, 50: pueri rubor ora notavit, id. M. 4, 329: rugis uterum, id. A. A. 3, 785: ova atramento, Col. 8, 11, 12: corpus nulla litura notet, not a wrinkle, Mart. 7, 18, 2.
    1. B. Transf.
      1. 1. To write: scribit, damnatque tabellas, Et notat et delet, Ov. M. 9, 522.
        1. b. In partic., to write in short-hand or cipher, to set down in a summary form: notando consequi, Quint. 1 prooem. § 7; 11, 2, 19; 4, 5, 22: notata, non perscripta erat summa, Suet. Galb. 5.
      2. 2. To make remarks or notes on a writing, to remark: idque et Labeo probat, sed Proculus apud eum notat, non semper debere dari, Dig. 3, 5, 9: Marcellus apud Julianum notat: Non dubitamus, etc., ib. 35, 1, 19; 50, 4, 18, § 26.
  2. II. Trop.
    1. A. To signify, indicate, denote: quae notant et designant turpitudinem aliquam non turpiter, Cic. de Or. 2, 58, 236: notare res nominibus novis, id. Fin. 3, 2, 4: illa, quae temporis naturam notant, id. Part. 11, 37.
      1. 2. In partic.: aliquem, to allude to, hint at one: senatum gestu, Suet. Ner. 39; cf.: conjunx visa est duro vultu Dicta tulisse Jovis, seque indoluisse notatam, Ov. M. 9, 261.
    2. B. To mark, note, observe: numerum in cadentibus guttis notare possumus, Cic. de Or. 3, 48, 186: animadvertere et notare sidera, id. Div. 2, 43, 91: cantus avium, id. ib. 1, 42, 94: id caput notavi, et descriptum tibi misi, id. Fam. 7, 22: veris initium iste a Favoniā notare, id. Verr. 2, 5, 10, § 27; Plin. 2, 8, 6, § 29; Petr. 6 init.
    3. C. Publicist’s t. t., esp. of the censors, to mark or brand with infamy (nota) on account of a crime or fault, to censure, reprimand: quos censores furti et captarum pecuniarum nomine notaverunt, Cic. Clu. 42, 120: eques Romanus impolitiae notabatur, Gell. 4, 12, 2: ita senatus rem, non hominem notavit, Cic. Mil. 11, 31; id. Clu. 47, 130: aliquem ignominiā, id. Phil. 7, 9, 23: luxuria Cornelii non crimine aliquo libidinis, sed communi maledicto notabatur id. Balb. 25, 56: ne is dedecore, maculā, turpissimā ignominiā notetur, id. Quint. 31, 99: cujus improbitatem veteres Atticorum comoediae notaverunt, id. Brut. 62, 224: stultus et improbus hic amor est dignusque notari, Hor. S. 1, 3, 24: notante judice, quo nosti, populo, id. ib. 1, 6, 14: aliquem joco, Suet. Ner. 5: scripta famosa quibus primores viri notabantur, id. Dom. 8. Hence, * nŏtātus, a, um, P. a., marked, perceptible: notatior similitudo, Auct. Her. 3, 22, 37 Orell. (al. notior).