Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word turpare could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

turpĭcŭlus, a, um, adj. dim. [turpis], ugly, foul, deformed.

  1. I. Lit.: nasus, Cat. 41, 3: res, Varr. L. L. 7, § 97 Müll.
  2. * II. Trop.: jocus in (rebus) turpiculis et quasi deformibus ponitur, Cic. de Or. 2, 61, 248.

turpīdo, ĭnis, f. [contr. from turpidudo], baseness, etc., Tert. Cor. Mil. 14; Cic. Rep. 1, 2, 2 MSS. (B. and K. turpitudinis; cf. Osann ad loc.).

* turpĭfĭcātus, a, um, adj. [turpisfacio], made foul or filthy, debased, deformed, corrupted; trop.: foeditas turpificati animi. Cic. Off. 3, 29, 105.

Turpĭlĭus, i, m.; Turpĭlĭa, ae, f., the name of a Roman gens. So, Sex. Turpilius, a Roman comic poet, a contemporary and friend of Terence, Cic. Fam. 9, 22, 1; cf. id. Tusc. 4, 34, 72.
Fem. Turpilia, Cic. Fam. 7, 21.

turpĭlŏquĭum, ii, n. [turpis-loquor], obscene or immodest speech, Tert. Pud. 17 fin.; Ambros. Fid. 5, 10, § 110.

* turpĭlŭcrī̆cŭpĭdus, i, adj. m. [turpis-lucrum-cupidus], = αισχροκερδής, covetous of base or dishonest gain, as a term of abuse, Plaut Trin. 1, 2, 63.

* turpĭlŭcrus, i, adj. m. [turpis-iucrum], making dishonest gain, Aug. Op. Mon. 13.

Turpĭo, ōnis, v. Ambivius.

turpis, e, adj. [Sanscr. root tarp-, to be ashamed], ugly, unsightly, unseemly, foul, filthy (class.; esp. freq. in a trop. sense; syn.: taeter, foedus, deformis, obscaenus, immundus).

  1. I. Lit.: aspectus deformis atque turpis, Cic. Off. 1, 35, 126; Plaut. Poen. 1, 2, 125: ornatus, id. ib. 1, 2, 94; cf. infra, II.: vestitus, Ter. Phorm. 1, 2, 57: colores foedā specie, Lucr. 2, 421: pes, Hor. S. 1, 2, 102: podex, id. Epod. 8, 5: rana, id. ib. 5, 19: pecus, id. S. 1, 3, 100: viri morbo, deformed, disfigured, id. C. 1, 37, 9: macies, id. ib. 3, 27, 53: scabies, Verg. G. 3, 441: podagrae, id. ib. 3, 299: udo membra flmo, i. e. befouled, id. A. 5, 358; cf. toral, Hor. Ep. 1, 5, 22; Mart. 7, 36, 5; 8, 79, 2.
    Sup.: simia quam similis turpissima bestia nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.)
  2. II. Transf., of sound, disagreeable, cacophonous: si etiam abfugit turpe visum est, Cic. Or. 47, 158.
  3. III. Trop., unseemly, shameful, disgraceful, base, infamous, scandalous, dishonorable (syn.: inhonestus, impurus, sordidus, indecorus): pulchrum ornatum turpes mores pejus caeno collinunt, Plaut. Most. 1, 3, 133: verbum, Ter. Heaut. 5, 4, 19: cum esset proposita aut fuga turpis aut gloriosa mors, Cic. Fin. 2, 30, 97: mors honesta saepe vitam quoque turpem exornat, at vita turpis saepe ne morti quidem honestae locum relinquit, id. Quint. 15, 49: adulescentia, id. Font. 15, 34: causam, Auct. Her. 1, 6, 9: causa, Caes. B. C. 3, 20: luxuria cum omni aetati turpis, tum senectuti foedissima est, Cic. Off. 1, 34, 123: si enim disserunt, nihil esse obscenum, nihil turpe dictu, id. Fam. 9, 22, 1: neque rogemus res turpes, nec faciamus rogati, id. Lael. 12, 40: formido mortis, id. Rep. 1, 3, 4: pars ingentem formidine turpi Scandunt equum, Verg. A. 2, 400: repulsa, Hor. Ep. 1, 1, 43: turpem senectam Degere, id. C. 1, 31, 19: adulter, id. ib. 1, 33, 9: meretricis amor, id. S. 1, 4, 111: non turpis ad te, sed miser confugit, Cic. Quint. 31, 98; id. Att. 5, 11, 5: prodis ex judice Dama Turpis, Hor. S. 2, 7, 55: sub dominā meretrice turpis, id. Ep. 1, 2, 25: Egestas, Verg. A. 6, 276: facta, Quint. 1, 2, 2: fama, Tac. A. 12, 49: nihil turpe est, cujus placet pretium, Sen. Ep. 95, 33: luxus, Juv. 6, 298: fames, Flor. 4, 5, 3: foedus, Val. Max. 1, 6, 7: metus, id. 2, 9, 8.
    Comp.: quid hoc turpius? quid foedius? Cic. Phil. 2, 34, 86: quid est autem nequius aut turpius effeminato viro? id. Tusc. 3, 17, 36: nihil est turpius quam cum eo bellum gerere, quocum familiariter vixeris, id. Lael. 21, 77; 26, 99; Caes. B. G. 4, 2.
    Sup.: homo turpissimus atque inhonestissimus, Cic. Rosc. Am. 18, 50: iste omnium turpissimus et sordidissimus, id. Att. 9, 9, 3: turpissima fuga, Caes. B. C. 2, 31: turpissimus calumniae quaestus, Crassus ap. Cic. de Or. 2, 55, 226: quod quidem mihi videtur esse turpissimum, Cic. Tusc. 2, 4, 12.
        1. b. As subst.: turpĕ, is, n., a base or shameful thing, a disgrace, shame, reproach: nec honesto quicquam honestius, nec turpi turpius, Cic. Fin. 4, 27, 75: turpe senex miles, turpe senilis amor. Ov. Am. 1, 9, 4: honesta et turpia virtutis ac malitiae societas efficit, Sen. Ep. 31, 5.
          Adv. (poet.): turpe incedere, in an unsightly manner, unbecomingly, Cat. 42, 8: gemens, Stat. Th. 3, 334.
        2. c. Turpe est, or simply turpe, with a subj.-clause: habere quaestui rem publicam, non modo turpe est, sed sceleratum etiam et nefarium, Cic. Off. 2, 22, 77: quod facere non turpe est, modo, etc., id. ib. 1, 35, 127: benevolentiam adsentando colligere turpe est, id. Lael. 17, 61: quid autem turpius quam illudi? id. ib. 26, 99; cf. id. ib. 21, 77: turpe erit, ingenium mitius esse feris, Ov. Am. 1, 10, 26; cf.: turpe ducet cedere pari, Quint. 1, 2, 22.
          Hence, adv.: turpĭter, in an ugly or unsightly manner.
      1. 1. Lit. (so rare): ut turpiter atrum Desinat in piscem mulier formosa superne, Hor. A. P. 3: claudicare, Ov. Am. 2, 17, 20.
      2. 2. Trop., in an unseemly manner, basely, shamefully, dishonorably (class.): turpiter et nequiter facere aliquid, Cic. Tusc. 3, 17, 36; unum illud extimescebam, ne quid turpiter facerem, id. Att. 9, 7, 1: turpiter se in castra recipere, Caes. B. G. 7, 20: me turpiter hodie hic dabo, Ter. Eun. 2, 1, 24; id. Hec. 4, 4, 2; Cic. Att. 6, 3, 9; 7, 2, 7; id. Mil. 4, 9; Caes. B. G. 7, 80; id. B. C. 3, 24; Auct. B. G. 8, 13; Hor. A. P. 284; Ov. M. 4, 187; Phaedr. 1, 25, 2; Val. Max. 2, 7, 15.
        Comp., Ov. Tr. 5, 6, 13.
        Sup., Cic. N. D. 1, 12, 29; Sen. Ep. 82, 12.

turpĭter, adv., v. turpis fin.

turpĭtūdo, ĭnis, f. [turpis], ugliness, unsightliness, foulness, deformity (syn. deformitas).

  1. I. Lit. (very rare): an est ullum malum majus turpitudine? Cic. Off. 3, 29, 105: virtutis laude turpitudinem tegere, App. Mag. p. 283, 9.
  2. II. Trop., baseness, shamefulness, disgrace, dishonor, infamy, turpitude (syn.: obscenitas, dedecus): ut nullum probrum, nullum facinus, nulla turpitudo ab accusatore obiceretur, Cic. Font. 16, 37: quanta erit turpitudo, quantum dedecus, quanta labes, id. Phil. 7, 5, 15: turpitudinem atque infamiam delere ac tollere, id. Verr. 1, 16, 49; id. Fin. 3, 11, 38: si omnia fugiendae turpitudinis adipiscendaeque honestatis causā faciemus, id. Tusc. 2, 27, 66; cf.: fuga turpitudinis, appetentia laudis et honestatis, id. Rep. 1, 2, 2: (divitiis) abuti per turpitudinem, Sall. C. 13, 2: cum summā turpitudine in exsilio aetatem agere, id. ib. 58, 12: populo turpitudinem et impudentiam exprobrare, Suet. Aug. 42: verborum, Cic. de Or. 2, 59, 242: ut turpitudinem fugae virtute delerent, Caes. B. G. 2, 27: generis, Quint. 3, 7, 19: pristinae vitae, Gell. 18, 3, 3.
    Plur.: propter flagitiorum ac turpitudinum societatem, fellowship in vile practices, Cic. Verr. 2, 5, 41, § 107; v. also turpido.

turpo, āvi, ātum, 1, v. a. [turpis], to make ugly or unsightly, to soil, defile, pollute, disfigure, deform (mostly poet.; cf. deformo).

  1. I. Lit.: Jovis aram sanguine turpari, to be defiled or polluted, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 35, 85; 3, 19, 45 (Trag. v. 125 Vahl.): sanguine capillos, Verg. A. 10, 832: canitiem pulvere, id. ib. 12, 611: frontem (cicatrix), Hor. S. 1, 5, 61; cf.: candidos umeros (rixae), id. C. 1, 13, 10: ora (pallor), Sil. 7, 631: te quia rugae Turpant et capitis nives, Hor. C. 4, 13, 12: ipsos (scabies), Tac. H. 5, 4: Herculea turpatus gymnade vultus, Stat. Th 4, 106.
  2. II. Trop., to dishonor, disgrace: ornamenta, Cic. Fragm. ap. Hier Ep. 66, 7: avos, Stat. Th. 8, 433: afflictos Argos, id. ib. 10, 437.