Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

trĭpŭdio, āvi, 1 (collat. form trĭpŏdo, āre; v. the foll.), v. n. [tripudium]; in relig. lang., to beat the ground with the feet, to leap, jump, dance, as a relig. exercise (syn.: salio, salto).

  1. I. Lit.: CARMEN DESCINDENTES TRIPODAVERVNT IN VERBA HAEC: ENOS LASES, etc., Inscr. Frat. Arv. Orell. 2271: sacro tripudiare gradu, Ven. Carm. 8, 4, 4: qui in honesto saltatu tripudiant, Lact. 1, 21, 45; Liv. 23, 26, 9.
  2. II. Transf., in gen., to leap, spring, dance, caper: virilem in modum, Sen. Tranq. 17, 4; id. Q. N. 7, 32, 3: ad symphoniam, Petr. 36: crebris saltibus, Mamert. Grat. Act. ad Jul. 29: in funeribus rei publicae exsultans et tripudians, * Cic. Sest. 41, 88; Sid. Ep. 3, 3 med.

trĭpŭdĭum, ii, n. [acc. to Cic. Div. 2, 34, 72, contr. from terripavium, terripudium, but prob. from ter and pes; cf. the old form tripodare, whence tripodatio]; in relig. lang.,

  1. I. Lit., a measured stamping, a leaping, jumping, dancing in relig. solemnities, a solemn religious dance: Salios ancilia ferre ac per urbem ire canentes carmina, cum tripudiis sollemnique saltatu jussit, Liv. 1, 20, 4; cf. tripudio and ‡ tripodatio.
    1. B. Transf., in gen., a dance: citatis celerare tripudiis, Cat. 63, 26: tripudia Hispanorum, Liv. 25, 17, 5: cum sui moris tripudiis, id. 21, 42, 3: cantus incohantium proelium et ululatus et tripudia, id. 38, 17, 4.
  2. II. A favorable omen, when the sacred chickens ate so greedily that the food dropped from their mouths to the ground, Cic. Div. 2, 34, 72; 2, 36, 77; 1, 15, 28; Liv. 10, 40, 5; Suet. Tib. 2; cf. solistimus.