Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,

  1. I. Lit., stated, established, appointed: sollemne, quod omnibus annis praestari debet, Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius): sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent, id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so, ad sollemne et statum sacrificium curru vehi, Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.): sacra, id. Leg. 2, 8, 19: sacrificia, id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31: dies festi atque sollemnes, Cic. Pis. 22, 51: ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur, Liv. 3, 15: Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant, id. 3, 36: sollemnis dapes Libare, Verg. A. 3, 301: caerimoniae, Val. Max. 1, 1, 1.
  2. II. Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.
    1. A. With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn: suscipiendaque curarit sollemnia sacra, Lucr. 5, 1162: sollemni more sacrorum, id. 1, 96: religiones, Cic. Mil. 27, 73: iter ad flaminem, id. ib. 10, 27: epulae, id. de Or. 3, 51, 197: ludi, id. Leg. 3, 3, 7; cf.: coetus ludorum, id. Verr. 2, 5, 72, § 186: precatio comitiorum, id. Mur. 1, 1: omnia sollemnibus verbis dicere, id. Dom. 47, 122: sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit, Sall. C. 22, 2: sollemnia vota Reddere, Verg. E. 5, 74: ferre sollemnia dona, id. A. 9, 626: sollemnis ducere pompas, id. G. 3, 22: sollemnis mactare ad aras, id. A. 2, 202: dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali, Hor. C. 4, 11, 17: fax, Ov. M. 7, 49: sollemni voce movere preces, id. F. 6, 622: ignis, id. Tr. 3, 13, 16: festum sollemne parare, id. F. 2, 247: sollemnes ludos celebrare, id. ib. 5, 597: habitus, Liv. 37, 9: carmen, id. 33, 31: epulae, Tac. A. 1, 50: sacramentum, id. H. 1, 55: nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc., Cic. Quint. 6, 26.
      Comp.: dies baptismo sollemnior, Tert. Bapt. 19.
      Sup.: die tibi sollemnissimo natali meo, Front. Ep. ad Anton. 1, 2: preces, App. M. 11, p. 264.
        1. b. As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.: inter publicum sollemne sponsalibus rite factis, Liv. 38, 57: sollemne clavi figendi, id. 7, 3 fin.: soli Fidei sollemne instituit, id. 1, 21; cf. id. 9, 34: sollemne allatum ex Arcadiā, festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9: Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur, Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra: per sollemne nuptiarum, Suet. Ner. 28; cf. infra.
          Plur.: sollemnia (Isidis), Prop. 2, 33 (3, 31), 1: ejus sacri, Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27: Quinquatruum, Suet. Ner. 34: triumphi, id. ib. 2: nuptiarum, Tac. A. 11, 26 fin.: funerum, id. ib. 3, 6: tumulo sollemnia mittent, Verg. A. 6, 380: referunt, id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.
    2. B. With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus; freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia, Liv. 4, 53, 13: socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer, Verg. A. 12, 193: arma, Stat. Th. 8, 174: cursus bigarum, Suet. Dom. 4: Romanis sollemne viris opus (venatio), Hor. Ep. 1, 18, 49: mihi sollemnis debetur gloria, Phaedr. 3, prol. 61: sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire, Dig. 28, 1, 21: viā sollemni egressi, the public way, Amm. 20, 4, 9: Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare, Hor. Ep. 2, 1, 103: spectari sollemne olim erat, Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3: annua complere sollemnia, tribute, Amm. 22, 7, 10.
      As subst.: sol-lemne, is, n., usage, custom, practice, etc.: nostrum illud sollemne servemus, ut, etc., usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1: novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere, Plin. 28, 9, 37, § 135.
      Plur.: mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc., Liv. 2, 14: proin repeterent sollemnia, their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.: testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt, usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1: testamenti, ib. 28, 1, 20.
      Adverb.: mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides, in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101.
      Hence, adv.: sollemnĭter (sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).
      1. 1. (Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite: omnibus (sacris) sollemniter peractis, Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6: lusus, quem sollemniter celebramus, App. M. 3, p. 134, 13.
      2. 2. (Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally: (greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi, Plin. 8, 1, 1, § 2: praebere hordeum pullis, Pall. 1, 28 fin.: jurare, Dig. 12, 2, 3: cavere, ib. 26, 7, 27: acta omnia, ib. 45, 1, 30: nullo sollemniter inquirente, Amm. 14, 7, 21: transmisso sollemniter Tigride, id. 20, 6, 1.
        Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv.