Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

supplĭco (subpl-), āvi, ātum, 1 (perf. subj. supplicassis, Plaut. As. 2, 4, 61; in tmesi: sub vos placo, Auct. ap. Fest. s. v. sub, p. 309, and s. v. ob, p. 190 Müll.), v. n. and a. [supplex], to kneel down or humble one’s self, to pray or beg humbly, to beseech, implore, supplicate (class.; cf.: oro, adoro, precor).

  1. I. In gen.
          1. (α) With dat.: cui irato supplicet, Plaut. As. 1, 2, 24: nec quoiquam supplico, id. Bacch. 2, 2, 47: ipsum hunc orabo: huic supplicabo, Ter. And. 2, 1, 12: is sibi me supplicaturum putat, id. Hec. 3, 5, 50: populo Romano supplicare, Cic. Planc. 20, 50: alicui summisse, id. ib. 5, 12: neque Caesari solum, sed etiam amicis ejus omnibus pro te libentissime supplicabo, id. Fam. 6, 14, 3; cf. id. ib. 6, 13, 2; id. Font. 15, 35 (11, 25): cum tot res sint, quae vestris animis supplicent, id. ib. 14, 31: supplicare indignis, Ov. M. 6, 367.
            Pass. impers.: ut, si tui nobis potestas saepius fieret, non multum Graecis supplicandum putarem, Cic. Fin. 5, 25, 75.
          2. (β) Absol.: supplicabo, exobsecrabo, ut quemque amicum videro, Plaut. As. 1, 3, 93: venire domum ad eum, precari, denique supplicare, Cic. Par. 5, 3, 40: precari ab indigno, supplicare, etc., id. Lael. 16, 57: nemo rem publicam imploravit, nemo supplicavit, id. de Or. 1, 53, 230: missitare supplicantes legatos, Sall J. 38, 1: Pompeiani querentes supplicavere, Plin. 8, 7, 7, § 21; Suet. Claud. 1.
          3. (γ) With acc. (ante- and post-class.): quod domi’st, numquam ulli supplicabo, Plaut. Rud. 5, 2, 48: sub vos placo, Auct. ap. Fest. l. l.: imperatores nostros, Dig. 28, 5, 92: contrarios, Amm. 30, 8, 10.
  2. II. In partic., to pray to or supplicate as a god; to pray, worship: vilica Lari familiari pro copia supplicet, Cato, R. R. 143, 2; cf. Plaut. Aul. prol. 24: in fano supplicare, id. Curc. 4, 2, 41: a dis supplicans invenire veniam sibi, id. Rud. prol. 26: per hostias diis supplicare, Sall. J. 63, 1: populus frequens iit supplicatum, Liv. 3, 63, 5; 10, 23, 2: circa fana deorum, id. 24, 23, 1: molā salsā supplicare, Plin. 12, 18, 41, § 83: sacrificio supplicari, Capitol. Max. 24.
    Impers. pass.: Metello venienti ture, quasi deo, supplicabatur, Sall. Fragm. ap. Macr. S. 2, 9: ut, cujus sepulcrum usquam exstetei publice supplicetur, Cic. Phil. 1, 6, 13: supplicatum totā urbe est, Liv. 27, 23, 7: ture nec supplicabatur, Plin. 13, 1, 1, § 2.