Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sŭperstĭtĭōsus, a, um, adj. [superstitio], full of superstition, superstitious.

  1. I. Lit.: ita factum est in superstitioso et religioso alterum vitii nomen alterum laudis, Cic. N. D. 2, 28, 72: nimium esse superstitiosum non oportere, id. Dom. 40, 105: isti philosophi superstitiosi et paene fanatici, id. Div. 2, 57, 118: principes, Liv. 6, 5, 6: nimiā et superstitiosā religione sese alligaverat, Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2: sollicitudo, Cic. Div. 2, 41, 86: in omni divinatione imbecilli animi facile superstitiosa ista concipiunt, id. ib. 2, 39, 81.
    Comp.: per omnia quasi superstitiosiores vos video, Vulg. Act. 17, 22.
    Sup.: saeculum, Tert. adv. Gnost. 2.
  2. II. Transf., soothsaying, prophetic, prophetical (ante-class.): superstitiosus quidem est; vera praedicat, Plaut. Curc. 3, 27; id. Am. 1, 1, 167: quid si ista aut superstitiosa aut hariola est? id. Rud. 4, 4, 95: hariolationes, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 79 Vahl.): unde superstitiosa primum saeva evasit vox fera, Poët. ib. 2, 56, 115 (Trag. Rel. Inc. v. 19 Rib.).
    Adv.: sŭperstĭtĭōsē.
      1. 1. (Acc. to I.) Superstitiously: neque id dicitis superstitiose aut aniliter, Cic. N. D. 3, 39, 92; id. Div. 1, 55, 126; Suet. Dom. 15.
      2. 2. Transf., in gen. (cf. superstitio, I. A. 2.), too scrupulously, too nicely or exactly (only in Quint.): inhaerere cogitatis, Quint. 10, 6, 5: fieri, id. 1, 1, 13.